داستانی پر از اتفاقات و حادثه‌های مختلف. تو همه معرفی‌هایی که از این کتاب نوشتن، گفتن که «روایتی از مرگ» هست، ولی به نظر من «روایتی از تلاش آدم‌ها برای زندگی» بود.
قسمت‌های ابتدایی داستان برای من جذاب‌تر از قسمت‌های انتهایی بود. شخصیت مارتین رو دوست داشتم و درباره «نداشتن هدف و چشم‌انداز در زندگی و تلاش برای پیدا کردن این هدف» باهاش هم‌ذات‌پنداری زیادی داشتم، با این تفاوت که اون قسمت «تلاش» درباره من صادق نیست.
مارتین هیچ‌وقت دیده نمیشه، هر کار مهمی هم که ازش سر می‌زنه به اسم بقیه تموم میشه. مارتین حواسش نیست که دنیای جای عادلانه‌ای نیست، و به تلاشش برای انجام کارهای بزرگ‌تر و عجیب‌تر ادامه میده، ولی حتی مرگش رو هم نمی‌تونه اون‌طور که می‌خواد، به یاد ماندنی جلوه بده و ثبت کنه.
خلاقیت نویسنده هم در سبک روایت‌های مختلف و حتی استفاده از غلط‌های ویراستاری تو بعضی بخش‌ها، دوست‌داشتنی بود.